Krok: wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. 1. Przyznanie adwokatowi, radcy prawnemu, doradcy podatkowemu lub rzecznikowi patentowemu wynagrodzenia oraz zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków za zastępstwo prawne wykonywane w ramach prawa pomocy następuje na jego wniosek. 2.
Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem zaistnienia problemów z płynnością finansową i niemożnością uregulowania swoich wymagalnych zobowiązań. Przedsiębiorca powinien liczyć się z możliwością wystąpienia kontrahenta do sądu w celu ochrony swoich roszczeń. Kontrahent ma również możliwość wnioskowania o zabezpieczenie swoich roszczeń, jeżeli ma wątpliwości, czy zasądzone roszczenie zostanie wykonane. Postępowanie zabezpieczające, jak każda czynność sądowa, generuje koszty. O kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Jeżeli koszty powstały później, również rozstrzyga o nich sąd, sąd, który udzielił zabezpieczenia, jednak czyni to na wniosek, a nie z postanowienie, w którym udzielono zabezpieczenia, zostało wydane przed wszczęciem postępowania w sprawie, a uprawniony nie zachował wyznaczonego mu terminu do jej wszczęcia, obowiązany do świadczenia może w terminie dwóch tygodni od upływu tego terminu złożyć wniosek o przyznanie mu kosztów, które poniósł w związku z procedurą sądową. W tym terminie wniosek taki może zgłosić uprawniony, jeżeli nie wytoczył sprawy dlatego, że obowiązany zaspokoił jego również: Sens i cel prowadzenia postępowania zabezpieczającego Przedsiębiorca ABC był winien kontrahentowi XYZ 30 tys. zł za dostarczenie śrubek. Nie wykonał jednak swojego zobowiązania. W związku z tym firma XYZ postanowiła wytoczyć powództwo o zapłatę. Jednak wcześniej złożyła wniosek o zabezpieczenie roszczenia, z obawy o ukrywanie majątku przez firmę ABC. Po wyniesieniu wniosku ABC uregulowała swoją należność. XYZ ma w związku z tym roszczenie o zwrot kosztów poniesionych przy wnioskowaniu o serwis WindykacjaMoże mieć miejsce sytuacja, w której uprawniony nie wniesie pisma wszczynającego postępowanie w wyznaczonym terminie albo cofnie pozew lub wniosek, jak również gdy pozew zostanie zwrócony lub odrzucony albo sąd powództwo bądź wniosek oddali lub postępowanie umorzy. Zobowiązanemu do świadczenia przysługuje wówczas przeciwko uprawnionemu roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia. Roszczenie to wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od dnia powstania szkody. Jeżeli uprawnionych wierzycieli było kilku, i uzyskali oni zabezpieczenie łącznie, ponoszą solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE
Jeżeli w orzeczeniu wymienionym w § 1 nie zamieszczono rozstrzygnięcia o kosztach, jak również gdy zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia ich wysokości lub rozstrzygnięcia o kosztach postępowania wykonawczego, orzeczenie w tym przedmiocie wydaje odpowiednio sąd pierwszej instancji, sąd odwoławczy, a w zakresie dodatkowego ustalenia wysokości kosztów także referendarz
Sygn. akt IV Kzw /16POSTANOWIENIEDnia 30 sierpnia 2016 rokuSąd Okręgowy w Białymstoku IV Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych w składzie:Przewodniczący – Sędzia SO MProtokolant – Eprzy udziale prokuratora B po rozpoznaniu zażalenia obrońcy internowanego P A na postanowienie Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 22 lipca 2016 roku, sygn. akt III K /15 ( III Ko /16)w przedmiocie dalszego stosowania środka zabezpieczającego na podstawie art. 437 § 1 w zw. z § 2 zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy, 2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata S kwotę 295,20 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 55 złotych i 20 groszy tytułem 23 % stawki podatku VAT, 3. zwolnić internowanego od ponoszenia kosztów postępowania wykonawczego przejmując je na rachunek Skarbu Państwa. UZASADNIENIEPostanowieniem z dnia 22 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku powołując się na treść art. 204 § 1 uznał, iż nadal zachodzi konieczność stosowania wobec P F środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym - Samodzielnym Publicznym Psychiatrycznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Choroszczy w warunkach podstawowego zabezpieczenia. Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł obrońca internowanego. Rozstrzygnięciu temu zarzucił:- naruszenie przepisów proceduralnych, co miało wpływ na treść orzeczenia, to jest art. 7 w zb. z art. 201 wobec nieuwzględnienia wniosku obrońcy o dopuszczenie dowodu z wysłuchania biegłych, którzy sporządzili opinię o osadzonym ewentualnie wobec odmowy zobowiązania biegłych do sporządzenia pisemnej opinii uzupełniającej. Oparcie się na opinii biegłych i uniemożliwienie obronie prowadzenia postępowania dowodowego – powoduje, że prawo do obrony i prawo do rozpoznania sprawy osadzonego przez niezawisły i bezstronny Sąd było iluzoryczne;- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, co wyrażało się przyjęciem, że czyn osadzonego polegający na oddaleniu się z miejsca internacji jest czynem o znacznej społecznej szkodliwości, bez wnikliwej analizy motywów jakimi kierował się A F- dopuszczając się tego czynu;- naruszenie przepisów prawa materialnego – art. 93 b polegające na nierozważeniu w sposób właściwy – zasadności dalszego stosowania wobec osadzonego – innego niż izolacyjny środka zabezpieczającego i bezkrytyczne przyjęcie za opinią biegłych, że istniej potrzeba stosowania internacji wobec P F i nie ma możliwości leczenia w warunkach nieizolacyjnych. Powołując się na powyższe zarzuty obrońca P F wniósł o uchylenie zaskarżonego Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:Zażalenie obrońcy internowanego nie jest zasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu Odwoławczego Sąd Rejonowy słusznie ustalił, że P F, z uwagi na jego aktualny stan zdrowia psychicznego, winien w dalszym ciągu przebywać w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym. Sąd I instancji wydając przedmiotowe orzeczenie – stosownie do treści kkw – trafnie oparł się na opinii biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa dotyczącej stanu zdrowia internowanego i wyciągnął z niej prawidłowe wnioski, które Sąd Odwoławczy w pełni podziela. Z opinii psychiatryczno- psychologicznej sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania wynika, iż stan zdrowia psychicznego P F, wskutek leczenia, któremu jest poddawany podczas pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym, uległ poprawie. Obecnie nie ujawnia on ostrych objawów psychotycznych, stał się aktywniejszy, bardziej zorientowany otoczeniem. Niemniej jednak, poprawa stanu zdrowia psychicznego internowanego nie została oceniona przez biegłych jako na tyle istotna, aby mogła uzasadniać zmianę rodzaju stosowanego wobec niego środka zabezpieczającego na środek zabezpieczający wykonywany poza pobytem w zakładzie psychiatrycznym. W ocenie biegłych w chwili obecnej nadal istnieje wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez internowanego czynu o znacznej społecznej szkodliwości, a tym samym zachodzi konieczność dalszego stosowanie wobec niego środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym. P F aktualnie przyznaje wprawdzie, że jest osobą chorą psychicznie, co stanowi istotną zmianę w jego myśleniu i wypowiedziach, gdyż jeszcze do niedawna zdecydowanie zaprzeczał, że jest chory. Poczucie choroby jest jednak u niego bardzo powierzchowne. Nie do końca zauważa u siebie objawy choroby, nie wiąże ich ze swoim funkcjonowaniem i popełnionymi czynami zabronionymi. Na obecnym etapie leczenia dopiero zaczyna przejawiać częściowy krytycyzm wobec swojego zachowania, zaczyna dostrzegać, że nie wszystko w jego postępowaniu było prawidłowe, niemniej jednak w dalszym ciągu obwinia swoją byłą żonę, twierdząc, że swoim niewłaściwym zachowaniem spowodowała, że doszło do rozwodu, a następnie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego. Systematycznie uczestniczy w zajęciach psychoedukacyjnych organizowanych na oddziale, ale wiedzę przekazywaną w trakcie zajęć odnosi do siebie jedynie częściowo. Powyższe w ocenie biegłych potwierdza, że zauważalna poprawa jego zdrowia psychicznego i zachowania wymaga dalszego pogłębienia i utrwalenia co jest możliwe jedynie w warunkach szpitalnych przy wielokierunkowych oddziaływaniach ogólnopsychiatrycznych. Zdaniem biegłych deklaracje wyrażane przez internowanego odnośnie kontynuowania leczenia w warunkach ambulatoryjnych są zawarte w przedmiotowej opinii, którą Sąd Okręgowy uznaje za fachową i rzetelną, nie pozwalają zatem na podzielenie stanowiska skarżącego jakoby internowany nie wymagał dalszego pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym, a gwarancję do zapewnienia jego prawidłowego funkcjonowania mogłoby stanowić ewentualne kontynuowanie przez niego terapii w warunkach wolnościowych. Trudno o zgoła odmienne wnioski skoro internowany w dalszym ciągu nie przejawia dostatecznego krytycyzmu wobec popełnionych czynów zabronionych, ani nie jest w pełni świadom swojej choroby psychicznej i jej wpływu na jego zachowanie. Nie utrzymuje żadnego kontaktu z rodziną, kontaktuje się jedynie z członkami grupy religijnej A C, którzy nie złożyli oficjalnej deklaracji, że po opuszczeniu przez niego szpitala psychiatrycznego zapewnią mu odpowiednią pomoc i wsparcie, a przede wszystkim kontrolę nad tym czy kontynuuje on leczenie ambulatoryjne i przyjmuje leki. Ma zatem rację Sąd Rejonowy, iż internowany pozbawiony pomocy ze strony osób trzecich w aktualnym stanie zdrowia miałby istotne problemy z funkcjonowaniem poza szpitalem psychiatrycznym, co niewątpliwie należy zaliczyć do okoliczności sprzyjających zaprzestaniu przezeń leczenia, jak też popełnienia kolejnego czynu zabronionego o znacznej społecznie szkodliwości. Odnośnie tej ostatniej kwestii słusznie Sąd Rejonowy odwołał się do uzasadnienia Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia r. utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego z dnia r. w przedmiocie dalszego stosowania wobec podejrzanego środka zabezpieczającego w którym opisano historię jego samowolnych oddaleń ze szpitali psychiatrycznych, które rzeczywiście potwierdzają znaczny ładunek społecznej szkodliwości tego rodzaju zachowań. Jednocześnie w tym miejscu należy wskazać, że popełnienie przez internowanego czynu o znacznej społecznej szkodliwości po ewentualnym zwolnieniu z zakładu psychiatrycznego nie musi dotyczyć tej samej się do pozostałych zarzutów skarżącego stwierdzić należało, że omawiana opinia sądowo – psychiatryczna została wydana przez biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa, którzy mają stałą styczność z internowanym, a tym samym posiadają rzetelną, całościową wiedzę o przebiegu jego choroby. Opinia ta, w ocenie Sądu Okręgowego, jest opinią pełną, zawierającą informacje pozwalające na ocenę osoby internowanego pod kątem przesłanek zawartych w przepisie art. 93 b Słusznym było zatem stanowisko Sądu Rejonowego, który stwierdził brak podstaw do dopuszczenia żądanego przez obrońcę internowanego dowodu z opinii uzupełniającej biegłych. Treść przedmiotowej opinii wydaje się odpowiadać na każde z pytań i wątpliwości zgłoszonych przez skarżącego w treści zażalenia. Trafnie zatem oceniając wydaną opinię Sąd Rejonowy przyjął, iż nadal zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez internowanego czynu zabronionego o znacznej społecznej ocenie Sądu Odwoławczego w realiach przedmiotowej sprawy Sąd I instancji nie naruszył również przepisów postępowania w zakresie wskazanym przez skarżącego poprzez oddalenie wniosku o wezwanie biegłych psychiatrów i psychologa na posiedzenie celem ich wysłuchania. Ma bowiem rację Sąd Rejonowy, iż przepis art. 204 kkw nie ustanawia wymogu wysłuchania lekarzy psychiatrów oraz psychologa, a jedynie uzyskania opinii biegłych o stanie zdrowia sprawcy umieszczonego w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym ( por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 5 listopada 2008 r. II AKzw 854/08 LEX nr. 477851, OSA 2011/2/9). Podobnie zresztą nie ma takiego wymogu co do wysłuchania podejrzanego przed wydaniem orzeczenia co do dalszego stosowania środka zabezpieczającego. Zresztą powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w doktrynie ( vide: teza 15 do art. 204 Komentarz pod red. Kazimierza Postulskiego, opubl. w LEX ).Wobec powyższego, procedowanie Sądu Rejonowego, który wobec jasności, spójności i wszechstronności pisemnej opinii biegłych psychiatrów odstąpił od ich wezwania na posiedzenie było ze wszech miar prawidłowe. W tej sytuacji argumenty podnoszone w zażaleniu przez obrońcę internowanego nie mogły skutkować uchyleniem, bądź zmianą zaskarżonego orzeczenia, albowiem Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego i trafnie przyjął, że wobec internowanego w dalszym, ciągu zachodzą przesłanki uzasadniające stosowanie wobec niego przedmiotowe środka zabezpieczającego. O wynagrodzeniu obrońcy Sąd orzekł zgodnie z treścią § 19 pkt 4 oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. O kosztach postępowania w przedmiocie przedłużenia internacji rozstrzygnięto na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 1§2 kkw zwalniając podejrzanego z ich zapłaty z uwagi na jego aktualną sytuację bytową. Dlatego orzeczono, jak w sentencji. prowadzenie spraw karnych adwokat Białystokcennik usług adwokata w sprawach karnych stosowanie środka zabezpieczającego po umorzeniu postępowania,przesłanki do umieszczenia sprawcy przestępstwa w zakładzie psychiatrycznym
Sąd Najwyższy wydał w tym zakresie uchwałę z dnia 20 października 2022r., sygn. akt III CZP 96/22 o treści: „Poniesienie przez powoda kosztów związanych z doręczeniem za pośrednictwem komornika po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie uzasadnia zasądzenie tych kosztów od pozwanego na podstawie art. 1081 k.p.c.”.
o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 stycznia 2013 r., zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 17 stycznia 2012 r., odrzuca zażalenie i oddala wniosek powódki o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego. Uzasadnienie
W konkluzji wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie wniosku ewentualnie o jego zmianę i – udzielenie zabezpieczenia na czas trwania postępowania w ten sposób, że ustalić kontakty wnioskodawcy z małoletnim M. S. (2) w każdy piątek miesiąca od godziny 16.00 do 19.00, w stałym miejscu zamieszkania małoletniego, w
. 739 673 95 724 553 117 403 543
wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego
